Ας το παραδεχθούμε κι ας αλλάξουμε μυαλά.

Του Λευτέρη Π. Παπαδόπουλου

Η γυναίκα μου είχε γεμίσει το σπίτι με σημειώματα: «Στις 11 έχω κλείσει ραντεβού με τον ηλεκτρολόγο. Επειδή θα λείπω στον γιατρό σε παρακαλώ να μη φύγεις. Να του ανοίξεις και να του δείξεις πού βρίσκονται οι πρίζες κ.λπ.». Δεν έφυγα. Ημουν από τις 10.30 απίκο περιμένοντας τον κύριο ηλεκτρολόγο. Αλλά ο κύριος αυτός δεν ήρθε. Ούτε στις 11, ούτε στις 12, ούτε στη 1. Δεν ήρθε ποτέ. Ούτε τηλεφώνησε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έφαγα στήσιμο από ηλεκτρολόγο. Οχι από τον ίδιο, αλλά από αρκετούς άλλους. Οι επαγγελματίες αυτοί, στην...
πλειοψηφία τους, «γράφουν τον πελάτη κανονικά». Ή δεν έρχονται στο ραντεβού που τους δίνεις ή έρχονται όποια ώρα γουστάρουν. Πάντα βρίσκουν μια δικαιολογία για την καθυστέρησή τους. Και πάντα «ξεχνάνε» να δώσουν απόδειξη για τα λεφτά που πήραν. Είναι ασύδοτοι. Πολλοί δε απ' αυτούς είναι και θρασύτατοι.
Θυμάμαι έναν μαρμαρά. Πρωθυπουργός ήταν ο Ανδρέας. Είχε κάνει, μόλις, την εγχείρηση στο Χέρφιλντ και κάθε απόγευμα πήγαινε μια μικρή βόλτα με τη γυναίκα του γύρω από το σπίτι του. Ο μαρμαράς μου δούλευε εκεί κοντά. Είδε μπροστά του ξαφνικά τον Αντρέα, τον χαιρέτησε, του είπε ότι έρχεται στο σπίτι μου για κάτι μερεμέτια και πριν ο πρωθυπουργός προλάβει να του πει μια κουβέντα, του την «έριξε»: «Από 'δώ είναι ο γιος μου. Ο Βλάσης. Τον παίρνω μαζί μου για κάνα μεροκάματο. Βάλ' τον κάπου, σε παρακαλώ, να βγάζει ένα κομμάτι ψωμί. Πασοκάρα είμαι κι εγώ. Και συ προεδράρα! Αν θέλεις, το βόλεψες το παιδί. Κι από μας, όλη την οικογένεια, δεν θα χάσεις».

Δεν είναι όλοι οι μαρμαράδες, όλοι οι ηλεκτρολόγοι, όλοι οι υδραυλικοί κ.λπ. τέτοιοι άνθρωποι. Γνωρίζω πολλούς που είναι παιδιά-τζιμάνια. Δουλευταράδες, φιλότιμοι, στην ώρα τους στα ραντεβού και με την απόδειξη, αν τους τη ζητήσεις, στο χέρι. Αλλά υπάρχουν και οι άλλοι. Σαν κι αυτόν που μ' έστησε ή τον άλλο που την έπεσε στον Παπανδρέου. Κι αυτοί, δυστυχώς, είναι οι περισσότεροι. Που κάνουν ζημιά στο επάγγελμά τους. Το μουντζουρώνουν.
Εβλεπα προχθές στην τηλεόραση ένα ρεπορτάζ, σύμφωνα με το οποίο αν ο ταβερνιάρης δεν σου δώσει απόδειξη σηκώνεσαι και φεύγεις χωρίς να πληρώσεις για το φαγητό που έφαγες. Ο ρεπόρτερ θέλησε να δείξει και την άλλη πλευρά του λόφου. Εβγαλε στην οθόνη ένα σωρό καφετζήδες και εστιάτορες. Κανένας δεν είπε ότι «πρέπει να κόβουμε αποδείξεις». Κανένας δεν είπε ότι «το μέτρο είναι σκληρό, αλλά σωστό». Ολοι ανεξαιρέτως τα 'βαλαν με τον νόμο! Που θα δημιουργήσει παρεξηγήσεις και καβγάδες, θα ζημιώσει έντιμους επιχειρηματίες, θα βολέψει διάφορους αληταράδες που θα τρώνε χωρίς να πληρώνουν και διάφορα τέτοια!
Πολύ δύσκολα θα βρούμε άκρη σ' αυτόν τον τόπο. Πάρ' τον έναν και χτύπα τον άλλον έχουμε καταντήσει. Ας το παραδεχθούμε κι ας αλλάξουμε μυαλά.
Τα Νέα