ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

H τακτική ετήσια έκθεση του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή που επιδόθηκε χθες στον Πρωθυπουργό  επιβεβαιώνει με τον πιο τραγελαφικό τρόπο την κατάσταση σε πολλές από τις υπηρεσίες οι οποίες υποτίθεται είναι ταγμένες στο να υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο.

Πρώτες, βεβαίως, οι εφορίες, η αδυναμία των οποίων να λειτουργήσουν τίναξε στον αέρα τούς...
κυβερνητικούς προγραμματισμούς και οδήγησε τη χώρα στο χείλος της αναξιοπιστίας, σε σχέση με τις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει έναντι του μηχανισμού στήριξης.

Σύμφωνα με την έκθεση, το ποσοστό των βεβαιωμένων φόρων που δεν έχουν εισπραχθεί είναι αφάνταστα υψηλό. Από εφορία της Αθήνας εισπράχθηκε μόνο το 11% των προϋπολογισθέντων εσόδων, η εφορία της Χρυσούπολης εισέπραξε μόνο το 6%! Οι περισσότερες ΔΟΥ δεν έχουν διενεργήσει καθόλου φορολογικούς ελέγχους για το έτος 2009!

Από κοντά, υπηρεσίες περιβάλλοντος, πολεοδομίες, υπηρεσίες της αυτοδιοίκησης ελέγχονται για παραλείψεις, ελλιπείς υπηρεσίες, διασπαθίσεις σοβαρών χρηματικών ποσών.

Είναι προφανές ότι δεν έχουμε να κάνουμε, απλώς, με ένα ανίκανο κράτος. Είναι προφανές ότι όλα αυτά υποκρύπτουν συνδιαλλαγές και φαυλότητα. Το γεγονός ότι, μόνο μέσα σε έναν χρόνο, τα βεβαιωμένα κρούσματα διαφθοράς έχουν διπλασιαστεί επιβεβαιώνει του λόγου το ασφαλές.

Συμπέρασμα: πριν το ελληνικό κράτος κινδυνεύσει να χρεοκοπήσει, έχουν χρεοκοπήσει οι υπηρεσίες του. Εστω κι αν οι σωστοί υπάλληλοι που συνεχίζουν να εργάζονται με ζέση προτάσσοντας τον πατριωτισμό και το φιλότιμο δεν είναι αμελητέα ποσότητα, είναι αδιαμφισβήτητο ότι το βαθύ κράτος είναι εστία διαφθοράς.

Η διαφθορά αυτή επιτείνεται όσο διατηρούνται η πολυνομία, η γραφειοκρατία και η αδυναμία εκσυγχρονισμού της Διοίκησης.

Τι πρέπει να κάνουμε; Ο,τι θα έπρεπε να έχουμε κάνει πολλά χρόνια τώρα. Το πρώτο και ουσιαστικό: να δρομολογήσουμε τη λειτουργία ανεξάρτητων μηχανισμών έρευνας και σύλληψης της παραβατικότητας, όσο το δυνατόν αμεσότερη παραπομπή των συλλαμβανομένων στην (επίσης βραδυπορούσα, δυστυχώς) Δικαιοσύνη και πρόβλεψη βαρύτατων χρηματικών ποινών από κοινού με την απόλυσή τους από την υπηρεσία.

Το δεύτερο: αναδιάρθρωση και εκσυγχρονισμός των υπηρεσιών, με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών, περιορισμός της γραφειοκρατίας - και πόλεμος στην εγγενή τάση του Δημοσίου να παράγει νέα γραφειοκρατία εκεί όπου εξουδετερώνεται η παλιά.

Χρειάστηκε να φτάσει η χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας για να ψηφιστεί, υπό την πίεση των ξένων δανειστών μας, ένα βαρύ, οδυνηρό Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, στόχος του οποίου είναι να βάλει σε τροχιά μεταρρύθμισης της χώρα.

Και επειδή ο δημόσιος τομέας έχει ήδη χρεοκοπήσει, χρειάζεται ένα νέο αλλά Βραχυπρόθεσμο Πρόγραμμα που θα τα αλλάξει όλα. Δύο πράγματα χρειάζονται: πολιτική βούληση και συναίνεση. Μπορεί να βρεθούν;