Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος-Έθνος
ΜΙΑ ΒΑΣΙΚΗ προϋπόθεση για έναν γόνιμο και αποδοτικό πολιτικό διάλογο είναι να μιλάμε την ίδια γλώσσα. Να καταλαβαίνει έτσι ο ένας τι λέει ο άλλος και να είμαστε όλοι σε θέση να κρίνουμε τι μας προτείνει το κάθε κόμμα και ο κάθε πολιτικός αρχηγός. Και για να ξεκινήσει σωστά μια τέτοια προσπάθεια, καλό θα είναι ν' αρχίσουμε από τα βασικά: τι εννοούμε όταν μιλάμε για "μνημονιακή πολιτική" και τι ακριβώς σημαίνει ο όρος "άλλη πολιτική" που χρησιμοποιούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
ΛΟΓΙΚΑ "μνημονιακή" λέγεται η...
πολιτική που περιλαμβάνει την εφαρμογή των προβλεπόμενων από το Μνημόνιο μέτρων. Για την κυβέρνηση, όμως, είναι η πολιτική που διαλαμβάνει την ψήφιση ή την έγκριση, αλλά όχι απαραίτητα και την εφαρμογή των όρων του Μνημονίου. Λίγο ή πολύ, πάντως, είναι ένας όρος που μας επιτρέπει να συνεννοούμαστε χωρίς πολλές και σοβαρές παρεξηγήσεις.
ΕΚΕΙ ΠΟΥ τα πράγματα μπερδεύονται είναι όταν οι αντιπολιτευόμενοι καταγγέλλουν την κυβέρνηση για την πολιτική της και διακηρύσσουν ότι η χώρα χρειάζεται μια "άλλη πολιτική". Και δεν είναι περίεργο, μια και ο καθένας εννοεί κάτι το διαφορετικό. Το ΚΚΕ, για παράδειγμα, ονειρεύεται τη "λαϊκή εξουσία", που σημαίνει την αναβίωση του κομμουνισμού από τη χώρα μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως χθες αποκάλυψε ο Τσίπρας, μάχεται για την ανατροπή της κυβέρνησης, ελπίζοντας ότι η Ελλάδα θ' αποτελέσει το παράδειγμα για να πάρουν φόρα και οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί και να μη μείνει τίποτα όρθιο. Και η Νέα Δημοκρατία φαντασιώνεται πως έτσι και έρθει στην εξουσία, οι αδιάλλακτοι έως τώρα δανειστές μας θ' αλλάξουν τακτική και θα σπεύσουν να ικανοποιήσουν όλες τις διαφωνίες του Σαμαρά, του Σταϊκούρα και του Μηταράκη σε σχέση με τους όρους του Μνημονίου.
ΝΟΜΙΖΩ ότι η περιεκτική αυτή αναφορά δεν αδικεί κανέναν. Και υποθέτω πως θα συμφωνήσετε ότι τώρα που θ' αρχίσουν και τα πολιτικά talk shows, θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο ν' αφιερώσουν οι τηλεαστέρες μας μερικές ώρες στην ανάλυση των "άλλων πολιτικών", έτσι ώστε να ενημερωθούν οι Eλληνες πολίτες ποιες ακριβώς είναι οι προοπτικές ανάμεσα στις οποίες πρέπει ούτως ή άλλως να επιλέξουν. Θα ήταν μια δημοσιογραφική προσφορά ασύγκριτα προτιμότερη από τα μοιρολόγια και τα "διαγγέλματα" στα οποία μετά μανίας επιδίδονται.
ΛΟΓΙΚΑ "μνημονιακή" λέγεται η...
πολιτική που περιλαμβάνει την εφαρμογή των προβλεπόμενων από το Μνημόνιο μέτρων. Για την κυβέρνηση, όμως, είναι η πολιτική που διαλαμβάνει την ψήφιση ή την έγκριση, αλλά όχι απαραίτητα και την εφαρμογή των όρων του Μνημονίου. Λίγο ή πολύ, πάντως, είναι ένας όρος που μας επιτρέπει να συνεννοούμαστε χωρίς πολλές και σοβαρές παρεξηγήσεις.
ΕΚΕΙ ΠΟΥ τα πράγματα μπερδεύονται είναι όταν οι αντιπολιτευόμενοι καταγγέλλουν την κυβέρνηση για την πολιτική της και διακηρύσσουν ότι η χώρα χρειάζεται μια "άλλη πολιτική". Και δεν είναι περίεργο, μια και ο καθένας εννοεί κάτι το διαφορετικό. Το ΚΚΕ, για παράδειγμα, ονειρεύεται τη "λαϊκή εξουσία", που σημαίνει την αναβίωση του κομμουνισμού από τη χώρα μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως χθες αποκάλυψε ο Τσίπρας, μάχεται για την ανατροπή της κυβέρνησης, ελπίζοντας ότι η Ελλάδα θ' αποτελέσει το παράδειγμα για να πάρουν φόρα και οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί και να μη μείνει τίποτα όρθιο. Και η Νέα Δημοκρατία φαντασιώνεται πως έτσι και έρθει στην εξουσία, οι αδιάλλακτοι έως τώρα δανειστές μας θ' αλλάξουν τακτική και θα σπεύσουν να ικανοποιήσουν όλες τις διαφωνίες του Σαμαρά, του Σταϊκούρα και του Μηταράκη σε σχέση με τους όρους του Μνημονίου.
ΝΟΜΙΖΩ ότι η περιεκτική αυτή αναφορά δεν αδικεί κανέναν. Και υποθέτω πως θα συμφωνήσετε ότι τώρα που θ' αρχίσουν και τα πολιτικά talk shows, θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο ν' αφιερώσουν οι τηλεαστέρες μας μερικές ώρες στην ανάλυση των "άλλων πολιτικών", έτσι ώστε να ενημερωθούν οι Eλληνες πολίτες ποιες ακριβώς είναι οι προοπτικές ανάμεσα στις οποίες πρέπει ούτως ή άλλως να επιλέξουν. Θα ήταν μια δημοσιογραφική προσφορά ασύγκριτα προτιμότερη από τα μοιρολόγια και τα "διαγγέλματα" στα οποία μετά μανίας επιδίδονται.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου