10/10/11

Εχουμε δρόμο για να γίνουμε σοβαρό κράτος

Οταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μας έβαζε στην ΕΟΚ και κάποιοι εκδήλωναν την αμφιβολία τους αν θα καταφέρναμε να προσαρμοστούμε, είχε πει ότι μας ρίχνει στα βαθιά και θα μάθουμε να κολυμπάμε. Κάτι ανάλογο έκανε κι ο Κ. Σημίτης όταν μας έβαζε στην ΟΝΕ. Κι αυτός ήλπιζε ότι θα προσαρμοστούμε. Σήμερα τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι είχαν κάνει λάθος και οι δύο. Και το λάθος αυτό είναι που πληρώνουμε τώρα. Είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν προσαρμοστήκαμε.


Ακουγα προ ημερών στην τηλεόραση έναν Γάλλο δημοσιογράφο να εξηγεί ότι το ίδιο λάθος είχαν κάνει και οι Ευρωπαίοι. Νόμιζαν ότι υποδέχονταν στην παρέα τους μια ευρωπαϊκή χώρα και ως τέτοια την αντιμετώπισαν και εξακολουθούν να την αντιμετωπίζουν. Ακόμη κι όταν καθόριζαν τους όρους του Μνημονίου είχαν την ψευδαίσθηση ότι θα ήταν ευρωπαϊκό το κράτος που θα τους εφάρμοζε. Πώς μπορούσαν να φανταστούν ότι εν έτει 2010 υπήρχε ευρωπαϊκή χώρα που χρειάζονταν (και χρειάζονται) εκατοντάδες χαρτιά για να γίνει μια σοβαρή επένδυση και 13 χρόνια για να τελεσιδικήσει μια φορολογική υπόθεση;

Φταίνε για πολλά οι πολιτικοί. Και όχι μόνο αυτοί που κυβέρνησαν. Σοβαρές είναι οι ευθύνες και όσων θήτευσαν όλα αυτά τα χρόνια στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Είχαν όλοι την ευκαιρία να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτεία, αλλά προτίμησαν να την αφήσουν βυθισμένη στο τέλμα νοοτροπιών, συμπεριφορών και πρακτικών που θα έπρεπε από χρόνια να είχαμε αποκηρύξει και εγκαταλείψει. Ετσι τους βόλευε, έτσι έκαναν. Κι έτσι συνεχίζουν να κάνουν. Με τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, επιμένουν να πολιτεύονται με τις λογικές που αποτέλεσαν τη συνταγή της σημερινής μας κατάντιας.

Γι' αυτό και το πρόβλημά μας δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι γενικότερο. Και δυσκολότερο. Γιατί δεν φτάνει να εξαφανίσουμε το έλλειμμα και να μειώσουμε το χρέος. Πρέπει να γίνουμε κάποτε μια σοβαρή κοινωνία. Και δεν είναι καθόλου εύκολο όταν χρόνια τώρα επιδιδόμαστε σε πρακτικές και συμπεριφορές που αποδεικνύουν ότι έχουμε εξοικειωθεί με την άποψη πως δεν υπάρχει αυτό που λέγεται "γενικό καλό" και πως ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει αυτό που θέλει αδιαφορώντας αν βλάπτει τον διπλανό του.
Ερ. Μπαρζτινόπουλος-Έθνος

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου