nonews-news.blogspot.com
Σαράντα επτά νέες υπογραφές προστέθηκαν, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, κάτω από το κείμενο με τίτλο “Φτάνει πια”, το οποίο είχε κυκλοφορήσει στις 16/1, υπογραφόταν από 125 δημοσιογράφους της ΕΡΤ και αφορούσε τις διαρκείς απεργίες το τελευταίο διάστημα.
Μπορεί η...
ΕΡΤ να άνοιξε σήμερα, κάτω και από την πίεση του πρώτου κύματος υπογραφών, όμως, η υπογραφή του κειμένου από 172 δημοσιογραφούς, δείχνει το εύρος της διαφωνίας με την τακτική που ακολουθήθηκε το τελευταίο διάστημα στο χώρο της ΕΡΤ, της ανησυχίας για τυχόν επανάληψη παρόμοιων φαινομένων το επόμενο διάστημα, όπως αφήνουν να διαφανεί απειλητικές δηλώσεις διαφόρων ….παραγόντων αλλά και της αντίστασης απέναντι σε απειλές και ανοίκειες επιθέσεις που εξαπολύθηκαν, μετά τη δημοσιοποίηση του κειμένου και του πρώτου κύματος των υπογραφών.
Επιπλέον, η υπογραφή του “Φτάνει πια” και από συμβασιούχους, η τύχη των οποίων κρίνεται το επόμενο διάστημα, από τη μια δείχνει το μέγεθος της αντίδρασης κι από την άλλη αποτελεί απάντηση στους καλοθελητές που έσπευσαν να …. διαδρομολογήσουν πως το κείμενο αδιαφορεί για το ζήτημα των συμβασιούχων. Αντίθετα, είναι η απαξίωση της ΕΡΤ με το “κλείσιμό” της, που συνιστά αδιαφορία αλλά και απειλή για τους όλους τους δημοσιογράφους και εργαζόμενους –με όποια σχέση εργασίας- στην ΕΡΤ.
Ακολουθεί το κείμενο και τα ονόματα όλων όσων το έχουν υπογράψει. Οι καινούριες υπογραφές είναι τονισμένες.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ
Μετά από βδομάδες κινητοποιήσεων, οι οποίες, –ανεξαρτήτως των διαφορετικών απόψεων για την τακτική- οδήγησαν στην ικανοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των αιτημάτων μας, περάσαμε, πλέον σε κινητοποιήσεις … έτσι, χωρίς πρόγραμμα.
Κι αυτές οι κινητοποιήσεις “συνδικαλιστικής γυμναστικής” πραγματοποιούνται σε μια περίοδο πελώριας κρίσης και δοκιμασίας της ελληνικής κοινωνίας, σε μια εποχή μεγάλης όξυνσης της κρίσης και στο χώρο των media. Σ’ αυτή τη συγκυρία, λοιπόν, κάποιοι/ες έχουν επιλέξει να διατηρούν, για μεγάλο διάστημα, κλειστή την ΕΡΤ, παρότι προτάθηκαν εναλλακτικές μορφές διεκδίκησης των αιτημάτων.
Δημιουργείται έτσι η εντύπωση ότι είμαστε ένα “περιούσιο” τμήμα εργαζομένων κι ότι αδιαφορούμε για την περιρρέουσα κοινωνική ατμόσφαιρα. Ταυτόχρονα, αυτοχειριαζόμαστε, καθώς από τη μια αποξενώνουμε ακροατές και τηλεθεατές, δηλαδή, δωρίζουμε τους “φυσικούς μας συμμάχους” στους “ανταγωνιστές” κι από την άλλη χάνουμε την ευκαιρία να λειτουργήσουμε σαν όαση μέσα σε ένα άνυδρο και σε κρίση ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.
Ακόμα χειρότερα ο “φετιχισμός των κινητοποιήσεων” συνοδεύεται από την πλήρη διακωμώδηση των δημοκρατικών διαδικασιών. Γιατί τι άλλο είναι ν’ αποφασίζουν οι ψήφοι 50, περίπου, ανθρώπων για τους πάνω από 600 δημοσιογράφους της ΕΡΤ στην Αθήνα και τους πάνω από 700, αν συνυπολογισθούν οι δημοσιογράφοι των περιφερειακών ραδιοφωνικών σταθμών; Και, μάλιστα, ν’ αποφασίζουν μέσα από διαδικασίες που δεν προβλέπονται από το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ ούτε είναι θεσμισμένες. Διαδικασίες, δηλαδή, συχνών, πολύωρων και βασανιστικών συνελεύσεων στις οποίες, ακόμα κι όσοι/ες κατόρθωναν να παρευρεθούν, συχνά δεν άντεχαν να παραμένουν ως το τέλος.
Για όλους αυτούς τους λόγους, όσοι και όσες υπογράφουμε αυτό το κείμενο λέμε φτάνει πια. Το ποτήρι ξεχείλισε. Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ιδιοκτήτες της ΕΡΤ είναι οι φορολογούμενοι πολίτες. Ο τόπος δεν έχει ανάγκη μια ΕΡΤ κρατικό κομματικό μαγαζί των εκάστοτε κυβερνώντων αλλά ούτε και μια ΕΡΤ “ιδιωτική επιχείρηση” των εργαζομένων σε αυτήν.
Ο τόπος χρειάζεται μια σύγχρονη, δυναμική και υγιή δημόσια ραδιοτηλεόραση. Πάνω και πριν απ’ όλα, όμως, αυτές τις κρίσιμες στιγμές που βιώνουμε όλοι/ες, χρειάζεται μια ανοιχτή και λειτουργούσα δημόσια ραδιοτηλεόραση.
Μπορεί η...
ΕΡΤ να άνοιξε σήμερα, κάτω και από την πίεση του πρώτου κύματος υπογραφών, όμως, η υπογραφή του κειμένου από 172 δημοσιογραφούς, δείχνει το εύρος της διαφωνίας με την τακτική που ακολουθήθηκε το τελευταίο διάστημα στο χώρο της ΕΡΤ, της ανησυχίας για τυχόν επανάληψη παρόμοιων φαινομένων το επόμενο διάστημα, όπως αφήνουν να διαφανεί απειλητικές δηλώσεις διαφόρων ….παραγόντων αλλά και της αντίστασης απέναντι σε απειλές και ανοίκειες επιθέσεις που εξαπολύθηκαν, μετά τη δημοσιοποίηση του κειμένου και του πρώτου κύματος των υπογραφών.
Επιπλέον, η υπογραφή του “Φτάνει πια” και από συμβασιούχους, η τύχη των οποίων κρίνεται το επόμενο διάστημα, από τη μια δείχνει το μέγεθος της αντίδρασης κι από την άλλη αποτελεί απάντηση στους καλοθελητές που έσπευσαν να …. διαδρομολογήσουν πως το κείμενο αδιαφορεί για το ζήτημα των συμβασιούχων. Αντίθετα, είναι η απαξίωση της ΕΡΤ με το “κλείσιμό” της, που συνιστά αδιαφορία αλλά και απειλή για τους όλους τους δημοσιογράφους και εργαζόμενους –με όποια σχέση εργασίας- στην ΕΡΤ.
Ακολουθεί το κείμενο και τα ονόματα όλων όσων το έχουν υπογράψει. Οι καινούριες υπογραφές είναι τονισμένες.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ
Μετά από βδομάδες κινητοποιήσεων, οι οποίες, –ανεξαρτήτως των διαφορετικών απόψεων για την τακτική- οδήγησαν στην ικανοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των αιτημάτων μας, περάσαμε, πλέον σε κινητοποιήσεις … έτσι, χωρίς πρόγραμμα.
Κι αυτές οι κινητοποιήσεις “συνδικαλιστικής γυμναστικής” πραγματοποιούνται σε μια περίοδο πελώριας κρίσης και δοκιμασίας της ελληνικής κοινωνίας, σε μια εποχή μεγάλης όξυνσης της κρίσης και στο χώρο των media. Σ’ αυτή τη συγκυρία, λοιπόν, κάποιοι/ες έχουν επιλέξει να διατηρούν, για μεγάλο διάστημα, κλειστή την ΕΡΤ, παρότι προτάθηκαν εναλλακτικές μορφές διεκδίκησης των αιτημάτων.
Δημιουργείται έτσι η εντύπωση ότι είμαστε ένα “περιούσιο” τμήμα εργαζομένων κι ότι αδιαφορούμε για την περιρρέουσα κοινωνική ατμόσφαιρα. Ταυτόχρονα, αυτοχειριαζόμαστε, καθώς από τη μια αποξενώνουμε ακροατές και τηλεθεατές, δηλαδή, δωρίζουμε τους “φυσικούς μας συμμάχους” στους “ανταγωνιστές” κι από την άλλη χάνουμε την ευκαιρία να λειτουργήσουμε σαν όαση μέσα σε ένα άνυδρο και σε κρίση ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.
Ακόμα χειρότερα ο “φετιχισμός των κινητοποιήσεων” συνοδεύεται από την πλήρη διακωμώδηση των δημοκρατικών διαδικασιών. Γιατί τι άλλο είναι ν’ αποφασίζουν οι ψήφοι 50, περίπου, ανθρώπων για τους πάνω από 600 δημοσιογράφους της ΕΡΤ στην Αθήνα και τους πάνω από 700, αν συνυπολογισθούν οι δημοσιογράφοι των περιφερειακών ραδιοφωνικών σταθμών; Και, μάλιστα, ν’ αποφασίζουν μέσα από διαδικασίες που δεν προβλέπονται από το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ ούτε είναι θεσμισμένες. Διαδικασίες, δηλαδή, συχνών, πολύωρων και βασανιστικών συνελεύσεων στις οποίες, ακόμα κι όσοι/ες κατόρθωναν να παρευρεθούν, συχνά δεν άντεχαν να παραμένουν ως το τέλος.
Για όλους αυτούς τους λόγους, όσοι και όσες υπογράφουμε αυτό το κείμενο λέμε φτάνει πια. Το ποτήρι ξεχείλισε. Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ιδιοκτήτες της ΕΡΤ είναι οι φορολογούμενοι πολίτες. Ο τόπος δεν έχει ανάγκη μια ΕΡΤ κρατικό κομματικό μαγαζί των εκάστοτε κυβερνώντων αλλά ούτε και μια ΕΡΤ “ιδιωτική επιχείρηση” των εργαζομένων σε αυτήν.
Ο τόπος χρειάζεται μια σύγχρονη, δυναμική και υγιή δημόσια ραδιοτηλεόραση. Πάνω και πριν απ’ όλα, όμως, αυτές τις κρίσιμες στιγμές που βιώνουμε όλοι/ες, χρειάζεται μια ανοιχτή και λειτουργούσα δημόσια ραδιοτηλεόραση.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου