Κανέναν δεν πείθουμε πια

Της Ζέφης Δημαδάμα

Είναι μια απροσδόκητα διαφορετική ομιλία στη 12η Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, που υπό κανονικές συνθήκες θα περνούσε απαρατήρητη. Την ξεχωρίσαμε για το θάρρος των διατυπώσεών της και για την ειλικρίνεια των προσεγγίσεών της και παραθέτουμε επιλεγμένα αποσπάσματα.

Αναρωτιέμαι αν έχουμε καταλάβει πόσο εκτός τόπου και χρόνου είμαστε σε σχέση με τους πολίτες. Πως έχουμε αποκλίνει 100% από όσα υποσχεθήκαμε (π.χ. «λεφτά υπάρχουν»). Αν βλέπουμε την ανεργία. Αναφέρω χαρακτηριστικά τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας (18%), ιδιαίτερα για τους νέους και τις γυναίκες, την απεγνωσμένη μετανάστευση των νέων μας σε άλλες χώρες, την εγκληματικότητα, τη φτώχεια, τους αστέγους, τα συσσίτια. Αν έχουμε συνειδητοποιήσει τη βαθιά κρίση (-15% του ΑΕΠ σε 2,5 χρόνια). Την παράδοση της χώρας στις...
αγορές χωρίς κανένα σωσίβιο, για δεκαετίες. Την καταρράκωση της αξιοπιστίας της χώρας στο εξωτερικό σε όλα τα επίπεδα.

Φταίει για όλα αυτά το χρέος που μας «κληροδότησε» η ΝΔ το 2009; Οχι μόνο. Φταίμε κι εμείς που αποτύχαμε να διαχειριστούμε αποτελεσματικά την κρίση. Μια κρίση που δεν είναι μόνο κρίση χρέους, αλλά είναι κρίση του τραπεζικού συστήματος, είναι κρίση υπο-επενδύσεων και έλλειψη αναπτυξιακής στρατηγικής. [...]

Και ερχόμαστε εδώ να αποφασίσουμε τις διαδικασίες διαδοχής, χωρίς να συζητήσουμε πολιτικά. Ποιον αφορά αυτό εδώ σήμερα; Κανέναν! Τα ίδια πρόσωπα, τους ίδιους καρεκλοκένταυρους, κρατικοδίαιτους και κομματικοδίαιτους που μας κυβερνούν 30 χρόνια τώρα, από όλες τις κομματικές αποχρώσεις. Εμένα όμως με ενδιαφέρει το ΠΑΣΟΚ. Γιατί σε αυτό πίστεψα, στις αρχές, στο πρόγραμμα και στις σοσιαλιστικές αξίες του Κινήματος, και με αυτό συστρατεύθηκα. Το ΠΑΣΟΚ.

Δυστυχώς όμως οι υπάρχοντες χρόνιοι μηχανισμοί εκλογικής πελατείας στέκονται εμπόδιο σε οποιαδήποτε προσπάθεια αξιοκρατίας, προωθώντας συγχρόνως πρακτικές και νοοτροπίες ρουσφετιού και μάρκετινγκ, αναλώσιμων τηλεοπτικών προϊόντων. Πώς να προκύψει συνεπώς νέο πολιτικό δυναμικό, όταν οι σπουδές, οι προσωπικοί αγώνες, η πολιτική σκέψη και η επαγγελματική εμπειρία παραβλέπονται εις χάριν του «βολέματος» και της ψηφοθηρίας;

Πού να αφήσουν οι μηχανισμοί των δεινόσαυρων και των διαπλεκόμενων; Γιατί αυτοί έμαθαν τον πολίτη σε αυτό το σύστημα, στα SMS, στα τηλέφωνα σε όλους στις γιορτές, στο βόλεμα σε μια θεσούλα. Και έφτιαχναν συνειδήσεις/νοοτροπίες ζητιάνων και όχι πολιτών.

Ποια είναι η νέα γενιά στελεχών που αναδείχθηκε; Που έμαθε, που χρησιμοποιήθηκε σταδιακά, που πολιτικοποιήθηκε; Ποιοι είναι αυτοί; Και το πιο σημαντικό, πού είναι αυτοί; Πού είναι τα νέα άτομα, και δεν μιλώ απαραίτητα για άτομα νέα σε ηλικία, αλλά για ανθρώπους που θα μεταφέρουν και θα προωθήσουν νέες ιδέες, αναζητήσεις και απόψεις, που θα δώσουν νέα πνοή και ώθηση στη χώρα.

Τι κάναμε για το θέμα της βουλευτικής ασυλίας; (Θλιβερές περιπτώσεις βουλευτών να οχυρώνονται πίσω από την «ασυλία».) Τι κάναμε με το πόθεν έσχες των βουλευτών;

Τι κάναμε για τη φοροδιαφυγή; Τη φοροεισφοροδιαφυγή; Τι κάναμε για τον περιορισμό των αχανών εκλογικών περιφερειών, για τον περιορισμό των μηχανισμών και του μαύρου χρήματος; Με τον ενδεχόμενο περιορισμό των βουλευτών από 300 σε 200 ή και λιγότερους; Τι κάναμε με τις γενναίες επιχορηγήσεις στα κόμματα στην εποχή των οριζόντιων περικοπών σε εισοδήματα και στην πληρωμή των χαρατσιών;

Τίποτα! Προχωρήσατε μόνοι σας. Πήρατε αποφάσεις οι λίγοι για λογαριασμό των πολλών... Χωρίς διάλογο, χωρίς δημοτικές διαδικασίες, χωρίς να λέτε την αλήθεια στον κόσμο! Ψαρεύατε σε αχαρτογράφητα νερά με τη λογική τού «βλέποντας και κάνοντας», χωρίς στρατηγική, αλλά με βάση το minimum πολιτικό κόστος.

Να μη χάσετε την πελατεία σας, να μη συγκρουστείτε με τις συντεχνίες, με τα κατακερματισμένα συμφέροντα και τα απαράδεκτα προνόμια που εσείς είχατε δώσει στο παρελθόν στους συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ, στους οδηγούς ταξί, στους ιδιοκτήτες φορτηγών, στους φαρμακοποιούς, στους γιατρούς, στους δικηγόρους και στους μηχανικούς, στους εαυτούς σας. Γι' αυτό δεν προχωρήσατε ούτε στις βασικές διαρθρωτικές αλλαγές (άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων) που εσείς οι ίδιοι υποσχεθήκατε στο Μνημόνιο.

Και τώρα, που η αποτυχία γυρίζει σαν μπούμερανγκ, αναζητάτε τη λύση στα όργανα του κόμματος, στους πολίτες, στην κοινωνία... Τώρα όμως πώς θα κάνουμε νέο ξεκίνημα; Πώς μπορούμε να απεμπλακούμε από το παρελθόν μας; Να στραφούμε ξανά στον κόσμο που πλήττεται και που αλαζονικά η κυβέρνησή μας πολλές φορές πρόσβαλλε, με ισοπεδωτικές απαξιωτικές λογικές;

Με βεβαιότητα σας πληροφορώ πως κανένας δεν πείθεται πια! Ειδικότερα δε η γενιά 20-35 μάς έχει γυρίσει την πλάτη. Ακόμη και το φιλικό μας περιβάλλον μάς αντιμετωπίζει με καχυποψία, ενώ είναι πλέον δύσκολο, για να μην πω αδύνατο, για κάποιους ακόμα και να περπατήσουν στον δρόμο.

Η Ζέφη Δημαδάμα είναι γραμματέας Γυναικών και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ

Αναδημοσίευση από "Τα Νέα"