O νέος φασισμός

Δεν ξέρω εάν το καταλάβατε, όμως κανείς δεν έχει πλέον σε αυτή τη χώρα το δικαίωμα της αντίθετης άποψης. Δεν είσαι για παράδειγμα φουλ αντιμνημονιακός κι έχεις αντίθετη άποψη; Στην πυρά και στο γιαούρτωμα. Τολμάς να γράψεις κάτι άλλο από αυτό που το κοινό θέλει; Κατευθείαν για ανασκολοπισμό. Έτυχε η γυναίκα σου να είναι υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ κι εσύ τραγουδιστής που τα τραγούδια σου δεν αρέσουν πλέον σε αυτούς που σε χειροκροτούσαν παλιότερα ως αριστερό; Στον Καιάδα. Είσαι με τη Χρυσή Αυγή; Κατευθείαν στο απόσπασμα από την Άκρα Αριστερά. Είσαι ΣΥΡΙΖΑ; Η Χρυσή Αυγή έτοιμη είναι στη γωνιά.

Στο παρελθόν είχα αναφερθεί στο ιντερνετικό λιντσάρισμα. Το καουμποϊλίκι εκείνο που ενδημεί στις διαδικτυακές κοινότητες και που ως στέγη του έχει την ανωνυμία. Άνθρωποι, για παράδειγμα, με πορεία στη δημοσιογραφία και σημαντικές σπουδές, συλλήβδην έχουν χαρακτηριστεί από ανόητους αναγνώστες ως «αγράμματοι». Άνθρωποι με παιδεία, έπεσαν θύματα της ειρωνείας των απαίδευτων μόνο και μόνο επειδή υποστήριξαν μια άλλη άποψη. Είτε γιατί ήταν περισσότερο αντιμνημονιακοί από όσο κάποιοι ινστρούχτουρες του πληκτρολογίου ήθελαν, είτε γιατί η δόση μνημονίου που έδωσαν στο αναγνωστικό κοινό ήταν μεγαλύτερη.

Με το παρόν άρθρο δεν θέλω να εκφράσω άποψη υπέρ της μίας ή της άλλης θέσης. Υπέρ ή κατά διαφορετικών ιδεολογιών. Αυτό που θέλω να πω είναι πως δυστυχώς ο σύγχρονος Έλληνας είναι τόσο πια μπερδεμένος που ρέπει ολοένα περισσότερο προς τον φασισμό. Αριστερό ή Δεξιό. Ρέπει προς έναν ανεξέλεγκτο λαϊκισμό που κάθε άλλο παρά νηφάλια αντίδραση μυρίζει.

Η κοινωνία μας τώρα πληρώνει τα εύκολα λεφτά, τα λάθος πρότυπα, το ανεξέλεγκτο χάιδεμα και κανάκεμα των ψηφοφόρων. Ναι, αυτών που τόσα χρόνια ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και που τώρα σαν μωρές παρθένες ζητούν και τα ρέστα. Κακοί οι πολιτικοί, άριστοι οι πολίτες. Λωποδύτες όσοι κλέβανε, παραδείγματα όσοι τους ψήφιζαν για να διοριστούν τα παιδιά τους, για να πάρουν προμήθειες του Δημοσίου, για να σβηστεί κανένα πρόστιμο στην τροχαία ή την πολεοδομία, για να νομιμοποιηθεί το αυθαίρετο.

Είναι η περίφημη «σοφία του λαού», την οποία περιμένουμε επιτέλους να δούμε, όμως ακόμα είναι άφαντη.

Είναι οι κανακεμένοι αγανακτισμένοι που μούντζωναν το καλοκαίρι τη Βουλή και που όλοι έσπευδαν και πάλι να τους χειροκροτήσουν. Βλέπετε η απαξίωση της δημοκρατίας για κάποιους ήταν πολύ trendy. Και καλά. Να καταργήσουμε τη δημοκρατία. Και να έλθει μετά τί; Οι ακραίοι της δραχμής; Όσοι μιλάνε με εύκολα λόγια και προτείνουν επαναφορά στο εθνικό νόμισμα, δίχως όμως να ξέρουν ποιο ακριβώς θα είναι το μέλλον;

Και με ποιο τίμημα θα γίνει αυτή η επιστροφή; Μήπως με τα τανκς όπως και ο Μισέλ Ροκάρ μας είπε;      Δημ. Μαρκόπουλος-protothema.gr