Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος-Έθνος
Περιφερόμουν όλες αυτές τις μέρες της βλακώδους και βλαπτικής για τον κλάδο απεργίας στα διάφορα sites ελπίζοντας σε κάποια ψήγματα έστω ενημέρωσης. Και φυσικά δεν τα έβρισκα. Διότι άλλο να θέλεις κάτι και άλλο να είσαι σε θέση να το επιτύχεις. Και καλό θα είναι να καταλάβουν όσοι φιλοδοξούν να συμμετάσχουν...
Το κόστος πρώτα απ' όλα. Φυσικά και θα μειωθεί σημαντικά, αλλά δεν θα πάψει να είναι υψηλό. Κι αυτό γιατί η προσπάθεια της καθημερινής και ευρύτερης δυνατής ενημέρωσης προϋποθέτει συνεισφορά δεκάδων δημοσιογράφων, που να είναι σε θέση να παρακολουθούν και να ερμηνεύουν υπεύθυνα και σοβαρά τα πολυσύνθετα γεγονότα της εποχής μας. Αυτή η ενημέρωση σε καμία περίπτωση δεν υποκαθίσταται από το προϊόν των διαφόρων sites, τα οποία, άλλωστε, εξασφαλίζουν την περισσότερη ύλη τους αναδημοσιεύοντας κείμενα των εφημερίδων.
Επειτα είναι η εγκυρότητα και η υπευθυνότητα. Χωρίς τις δύο αυτές προϋποθέσεις το παραγόμενο προϊόν δεν θ' αποτελέσει ποτέ ενημέρωση. Θα μείνει στο επίπεδο της φημολογίας και του κουτσομπολιού. Κι αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι αδυναμίες αυτές δεν χαρακτηρίζουν συχνά και τις εφημερίδες.
Ασφαλώς και όχι. Η διαφορά είναι πως στην περίπτωση της εφημερίδας ο αναγνώστης γνωρίζει ποιος ακριβώς του προσφέρει τι και ανάλογα το αξιολογεί. Το αποδέχεται ή το απορρίπτει.
Πάντα αυτή ήταν και πάντα αυτή θα είναι η σχέση ενημερώνοντος και ενημερωνομένου. Ο πρώτος θα πρέπει να κερδίζει και να διατηρεί την εμπιστοσύνη του δεύτερου. Κι αυτό είναι κάτι που προϋποθέτει καθαρούς όρους σχέσης ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Οσοι πιστεύουν πως η διαδικασία της ενημέρωσης είναι ένα καλαμπούρι στο οποίο δικαιούται να συμμετέχει ο καθένας για να κάνει την πλάκα του, ή να βγάζει τα απωθημένα του, ή να υπηρετεί ακίνδυνα τις όποιες σκοπιμότητές του, δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να τρέφουν ψευδαισθήσεις από τις οποίες διακατέχονταν κατά καιρούς κάποιοι κι από τον χώρο του έντυπου Τύπου και τις πλήρωσαν (ή και τις πληρώνουν) με την περιφρόνηση του αναγνωστικού κοινού.
Περιφερόμουν όλες αυτές τις μέρες της βλακώδους και βλαπτικής για τον κλάδο απεργίας στα διάφορα sites ελπίζοντας σε κάποια ψήγματα έστω ενημέρωσης. Και φυσικά δεν τα έβρισκα. Διότι άλλο να θέλεις κάτι και άλλο να είσαι σε θέση να το επιτύχεις. Και καλό θα είναι να καταλάβουν όσοι φιλοδοξούν να συμμετάσχουν... σοβαρά μέσω του Διαδικτύου στη διαδικασία της ενημέρωσης ότι είναι αρκετά που θ' αλλάξουν στα χρόνια που έρχονται, αλλά τα βασικά θα παραμείνουν αναλλοίωτα.
Το κόστος πρώτα απ' όλα. Φυσικά και θα μειωθεί σημαντικά, αλλά δεν θα πάψει να είναι υψηλό. Κι αυτό γιατί η προσπάθεια της καθημερινής και ευρύτερης δυνατής ενημέρωσης προϋποθέτει συνεισφορά δεκάδων δημοσιογράφων, που να είναι σε θέση να παρακολουθούν και να ερμηνεύουν υπεύθυνα και σοβαρά τα πολυσύνθετα γεγονότα της εποχής μας. Αυτή η ενημέρωση σε καμία περίπτωση δεν υποκαθίσταται από το προϊόν των διαφόρων sites, τα οποία, άλλωστε, εξασφαλίζουν την περισσότερη ύλη τους αναδημοσιεύοντας κείμενα των εφημερίδων.
Επειτα είναι η εγκυρότητα και η υπευθυνότητα. Χωρίς τις δύο αυτές προϋποθέσεις το παραγόμενο προϊόν δεν θ' αποτελέσει ποτέ ενημέρωση. Θα μείνει στο επίπεδο της φημολογίας και του κουτσομπολιού. Κι αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι αδυναμίες αυτές δεν χαρακτηρίζουν συχνά και τις εφημερίδες.
Ασφαλώς και όχι. Η διαφορά είναι πως στην περίπτωση της εφημερίδας ο αναγνώστης γνωρίζει ποιος ακριβώς του προσφέρει τι και ανάλογα το αξιολογεί. Το αποδέχεται ή το απορρίπτει.
Πάντα αυτή ήταν και πάντα αυτή θα είναι η σχέση ενημερώνοντος και ενημερωνομένου. Ο πρώτος θα πρέπει να κερδίζει και να διατηρεί την εμπιστοσύνη του δεύτερου. Κι αυτό είναι κάτι που προϋποθέτει καθαρούς όρους σχέσης ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Οσοι πιστεύουν πως η διαδικασία της ενημέρωσης είναι ένα καλαμπούρι στο οποίο δικαιούται να συμμετέχει ο καθένας για να κάνει την πλάκα του, ή να βγάζει τα απωθημένα του, ή να υπηρετεί ακίνδυνα τις όποιες σκοπιμότητές του, δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να τρέφουν ψευδαισθήσεις από τις οποίες διακατέχονταν κατά καιρούς κάποιοι κι από τον χώρο του έντυπου Τύπου και τις πλήρωσαν (ή και τις πληρώνουν) με την περιφρόνηση του αναγνωστικού κοινού.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου