Χαµένοι στη µετάφραση

                                                                Του Γιώργου Λακόπουλου-Τα Νέα

ΩΣ ΤΩΡΑ ήταν ιατρικό ανέκδοτο: «η εγχείρηση επέτυχε, αλλά ο ασθενής απεβίωσε». Εφεξής µπορεί να µεταφερθεί στα οικονοµικά: η συνταγή του ΔΝΤ πέτυχε, αλλά η ελληνική οικονοµία πάει να τινάξει τα πέταλα. Είναι ένα από τα θαύµατα της τρόικας. Ενώ εφαρµόζουµε, σχεδόν µε προθυµία, όσα µας επιβάλλει, τα πράγµατα στην οικονοµία δεν πάνε καλά. Στην πραγµατική οικονοµία – όχι στα οικονοµικά του κράτους, για τα οποία έτσι κι αλλιώς πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.

ΚΙ ΑΥΤΟ που εµφανίζεται ως πρόοδος; Περίπου µαγική εικόνα. Αλλωστε όσοι λένε «πάµε καλά» δεν εννοούν την οικονοµία, όπως αποτυπώνεται στη δραστηριότητα των επιχειρήσεων, στη ζωή των ανθρώπων, στη λειτουργία των θεσµών και των...
 µηχανισµών κοινωνικής στήριξης. Εννοούν ότι βαίνει µειούµενο το έλλειµµα του κρατικού προϋπολογισµού. Σπουδαία τα λάχανα. Αν... κοπούν τελείως οι µισθοί και οι συντάξεις, το έλλειµµα θα εξαφανιστεί. Αυτό είναι η λύση;
ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΣΤΟ βασικό ερώτηµα: γιατί το «µάνιουαλ» της τρόικας δεν έχει –ακόµη τουλάχιστον – ευεργετική επίδραση στην ελληνική οικονοµία, αλλά αντίθετα, τα µέτρα που εφαρµόζονται φέρνουν π.χ. υψηλό πληθωρισµό, ενώ θα έπρεπε να συµβαίνει το αντίθετο; Απλούστατα, γιατί οι επεµβάσεις σε µια οικονοµία είναι σαν τις µεταµοσχεύσεις: το µόσχευµα πρέπει να είναι συµβατό µε την πραγµατική λειτουργία του οργανισµού, αλλιώς ο λήπτης δεν τη βγάζει.
Το Μνηµόνιο είναι απλώς ένας εισαγόµενος τυφλοσούρτης.
Φάρµακο που φέρνει επιπλοκές γιατί παρασκευάσθηκε από «ειδικούς» που δεν έχουν ιδέα τι συµβαίνει στη χώρα.
ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ το βασικό έλλειµµα της ασκούµενης πολιτικής. Λείπει το εγχώριο οικονοµικό επιτελείο που θα µεταφέρει µε αξιοπιστία στα ελληνικά δεδοµένα τη διεθνή γνώση, την εµπειρία και τις τεχνικές. Πρόσωπα µε βιωµατική αίσθηση των εσωτερικών νόµων της ελληνικής οικονοµίας δεν αξιοποιήθηκαν ποτέ. Π.χ. κανείς δεν ζήτησε τη γνώµη του καθηγητή Αδαµάντιου Πεπελάση, που είναι δεµένος µε τα µυστικά της ελληνικής οικονοµίας από το 1960 όταν ίδρυσε το ΚΕΠΕ µε τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Κανείς δεν συµβουλεύτηκε επιχειρηµατίες µε ικανότητες χειρισµού κρίσεων. Σοβαροί ερευνητές στα ελληνικά πανεπιστήµια παρακολουθούν έκπληκτοι να υιοθετούνται θεωρίες που δεν θα δίδασκαν ποτέ στους φοιτητές τους. Ο Πρωθυπουργός δεν έχει καν οικονοµικό σύµβουλο, αφού ο Ηρακλής Πολεµαρχάκις µένει µετέωρος. Δεν έχει συµβούλους γενικώς. Η ιδέα να προβληθούν ως πρωθυπουργικοί σύµβουλοι ενδιαφέρουσες διασηµότητες όπως ο Σιόπα και ο Στίγκλιτς, ο υιός Γκαλµπρέιθ, ο υιός Πάλµε ή ο Κέβιν Φέδερστοουν είναι από µόνη της ελλειµµατική.


ΧΩΡΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ «ελληνοποίηση» του Μνηµονίου, οι υπουργοί που το εφαρµόζουν θα παραµένουν χαµένοι στη µετάφραση. Η οικονοµία θα υποφέρει εάν η προσδοκία για ανάκαµψη στηρίζεται µονότονα σε προκάτ θεωρίες και διεθνείς συµβούλους. Εχουν, υποτίθεται, όλες τις απαντήσεις για την έξοδο από την οικονοµική κρίση. Μπορεί. Αλλά καµιά φορά, όπως θα έλεγε ο αµερικανός σκιτσογράφος Τζέιµς Θάρµπερ: «Είναι προτιµότερο να ξέρεις κάποιες από τις ερωτήσεις παρά όλες τις απαντήσεις».