Πώς η Ελλάδα μπορεί να αποφύγει την πτώχευση

Η πτώχευση της Ελλάδας μπορεί να αποφευχθεί με την υλοποίηση δύσκολων, αλλά εφικτών μεταρρυθμίσεων. Στην κοινή αυτή διαπίστωση καταλήγουν με άρθρό τους στους Financial Times οι καθηγητές Κώστας Μεγήρ, Δημήτρης Βαγιανός και Νίκος Βέττας που διδάσκουν οικονομικά στο University College London, IFS, London School of Economics και στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Λαμβάνοντας υπόψη πρόσφατους υπολογισμούς του ΟΟΣΑ, βάσει των οποίων με ένα εκτενές πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων θα υπάρξει ενίσχυση του ΑΕΠ μεγαλύτερη του 15%, αν όχι περισσότερο, οι τρεις καθηγητές υποστηρίζουν ότι ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην απελευθέρωση των αγορών και στη μακροπρόθεσμη επένδυση στην...
 εκπαίδευση, ώστε να ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα, με ριζικές μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό, στο σύστημα υγείας και στο φορολογικό σύστημα, για να μειωθούν οι πιέσεις στο δημόσιο χρέος και να δοθούν αναπτυξιακά κίνητρα.
Στο άρθρο τους αναφέρουν ότι η απελευθέρωση στον κλάδο των μεταφορών προϊόντων, που ήδη νομοθετήθηκε, υπολογίζεται ότι θα αυξήσει το ΑΕΠ της Ελλάδας κατά 0,5%. Παρόμοιες μεταρρυθμίσεις έχουν σχεδιαστεί για άλλους κλάδους μεταφορών, στην ενέργεια και για πολλά κλειστά επαγγέλματα. Η θεσμική μεταρρύθμιση θα αυξήσει την ανάπτυξη μεσοπρόθεσμα και θα προσελκύσει περισσότερες επενδύσεις.
Μεγάλα δημοσιονομικά οφέλη, σημειώνουν, μπορούν να επιτευχθούν με μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό, στο σύστημα υγείας και στο φορολογικό σύστημα.
Αν και οι φορολογικοί συντελεστές στην Ελλάδα είναι ελάχιστα υψηλότεροι από τον μέσο όρο της Ε.Ε., οι φόροι που τελικά συγκεντρώνονται από το κράτος είναι κατά 7% του ΑΕΠ χαμηλότεροι. Εάν το κράτος καταφέρει να καλύψει αυτό το κενό, αλλάζοντας τη δομή του φορολογικού συστήματος, τότε ενδέχεται να εκμηδενιστεί και το πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού.
Αναφορικά με το σύστημα δημόσιας υγείας υποστηρίζουν ότι μια δραστική μεταρρύθμιση βασισμένη στην υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλιση με επιδοτήσεις για τους φτωχότερους και με διαχείριση των δημοσίων νοσοκομείων από τον ιδιωτικό χώρο θα άρει μεγάλο μέρος της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς.
Προσθέτουν, τέλος, ότι το κράτος μπορεί να πετύχει σημαντικά κέρδη και με μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος προς ένα σύστημα βασισμένο στις ατομικές αποταμιεύσεις και συμπληρώνουν ότι οι εκπαιδευτικοί οργανισμοί πρέπει να γίνουν πιο αυτόνομοι και υπόλογοι, ενώ στον δημόσιο τομέα χρειάζεται να επιβληθούν δείκτες αποδοτικότητας. imerisia.gr