Ο Mauro αφήνει σαφείς αιχμές έναντι των αναλυτών της Citigroup οι οποίοι το Μάιο θεωρούσαν βέβαιη ή τη στάση πληρωμών της Ελλάδας ή την αναδιάρθρωση και επιμήκυνση του χρέους της κατά 5 χρόνια. Μάλιστα, χωρίς να παραλείπει τις εκτιμήσεις που θέλουν το ...
ελληνικό χρέος να αγγίζει το 150% του ΑΕΠ της χώρας, αναφέρει ότι τα τελευταία 30 χρόνια όσες χώρες εφάρμοσαν ανάλογα προγράμματα δημοσιονομικής εξυγίανσης με αυτό της Ελλάδας τα κατάφεραν χωρίς τη «δήλωση» της χρεοκοπίας. Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι κι αν δηλώσει η Ελλάδα χρεοκοπία αυτό δε θα σημαίνει τίποτα αφού δεν θα βγει στις αγορές για τρία χρόνια, έχοντας αρκετό χρόνο ώστε να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών.
Επιπλέον, θίγει το ζήτημα των επιτοκίων που καταβάλλει η Ελλάδα, επισημαίνοντας ότι αν και το επιτόκιο του νέου δανεισμού είναι υψηλό, ο μέσος όρος τους κόστους δανεισμού είναι χαμηλότερος από το κόστος δανεισμού των αναπτυσσόμενων χωρών που είχαν δηλώσει στο παρελθόν χρεοκοπία.
Στην έκθεση του ο Mauro κάνει εκτενή αναφορά και σε άλλες 23 χώρες, επισημαίνοντας ότι ο κίνδυνος χρεοκοπίας στην Ευρώπη έχει υπερεκτιμηθεί από τις αγορές. Ωστόσο θεωρεί ότι κοντά στα όρια τους για το ύψος του χρέους βρίσκονται η Ισλανδία, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ιαπωνία, ενώ η Ιρλανδία, οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία και η Ισπανία κινούνται προς επικίνδυνα «εδάφη». Παρόλα αυτά θεωρεί ότι η προσέγγιση των ορίων τους χρέους από μια χώρα δε σημαίνει ότι θα έχει και αρνητική επίπτωση στις αγορές. Για παράδειγμα αναφέρει την Ιαπωνία, η οποία εξυπηρετεί το χρέος της από την εγχώρια ζήτηση, εκμεταλλευόμενη την τεράστια «δεξαμενή» των αποταμιεύσεων των πολιτών της.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου